Bisyo
Hindi ako naninigarilyo.
Lalong hindi ako lasingero.
Sa sugal – hindi ako mahilig.
Hindi rin ako adik.
Iisa lang ang aking bisyo…
Ikaw!
Bakit hindi kita pagsawaan?
Hindi makalimutan.
Parang bisyo…
Kay hirap iwasan.
Para kang putahe ng ulam,
Na nang aking matikman –
Lalo akong nagutom.
Tubig na nang aking mainom,
Hindi natighaw
Ang aking uhaw.
Swabe kang magmahal.
Kung ika’y humalik –
Ubod ng tamis.
Kay higpit mong yumakap
Ang tama mo’y kay sarap.
Para kang alak,
Kay sarap mong tunggain.
Gustong-gusto kong sa iyo malasing.
Para kang sigarilyong kay sarap hithitin.
Para kang damo.
Kay tindi mong tumama.
Parang bato.
Delikado.
Mahal.
Bawal.
Okay lang na makulong.
Basta’t bisig mo ang rehas.
Susugal ako sa iyo.
Sige –
Hala!
Puso ko’y balasahin mo na.
Sigurista ka ba?
Ako?
Oo!
Walang katalo-talo!
Sino man kasi ang mahalin mo…
Tiyak panalo.
Posted on September 9, 2018, in Bisyo, Philippine Poetry, Poetry, Tula and tagged Bisyo, Philippine Poetry, Poetry, Tula. Bookmark the permalink. Leave a comment.
Leave a comment
Comments 0