Ipinangako na aking tatanggapin
Na ang pagmamahal mo ay parang hangin
Mahirap hawakan, mahirap hulihin
Katotohanang pilit uunawain

Puso ko hindi ba’t mala-tuyong dahon
Kung saan ka iihip doon paparoon
Sasama ito sa gusto mong direksyon
Dahon ay alipin, hangin’y panginoon

Naroong sa batuhan isinasadlak
Minsan sa putikan naman ibabagsak
Ang naisin ng hangin ay nagaganap
Nadurog kong puso iya’y tinatanggap

Hanging ubod lakas di pa nasiyahan
Tuyong dahon sa apoy ay idinarang
Asul na apoy nang daho’y nadilaan
Ito’y naging abo bago binitawan

Pagkadarang sa apoy biglang nagising
Napaglalaruan pala aking damdamin
Sa salamin humarap, pailing-iling
Masamang ihip ng hangin tatapusin

At muling sumubok  umihip ang hangin
Naging abong dahon ko nais tangayin
Ngunit abong tumigas di kayang dalhin
Lumubog sa lupa papuntang ilalim

Ganyan ang pag-ibig  minsan parang hangin
‘di mo inaasahan biglang darating
Sa rurok ng ligaya ika’y tatangayin
Sa sobrang saya ikaw ay lulunirin

Subalit ang hanging sa aki’y umihip
Animo’y isang masamang panaginip
Ang dulot nito ay lungkot at pasakit
Umihip palayo sana’y  huwag bumalik

 

 

 

 

Ang pagmamahal mo nga ay parang hangin

Kunwari’y meron ako’y paaasahin

Bulag man ang puso’y nakakaramdam din

Sa wala pala ako’y paaasahin

 

Umihip kang palayo ako’y iwanan

Ang paglalaro ay atin nang tigilan

‘di ba’t dumating kang di inaasahan

Kaya’t sa paglayo ’wag ng magpaalam