“O darling mukhang yatang ika’y tuliro.”
Wika ni Donya Maria kay Don Pedro.
“Halika, maupo ka’t mag-usap tayo.
Ano ba darling ang pinoproblema mo?”

Ani Don Pedro – “Honey napansin ko lang,
Kasi iyang bunsong anak nating si Juan,
Sino man ng ‘goodnight’ eh kanyang sabihan,
Eh biglaang natitigok kinabukasan.

“Oo nga darling, iyo’y akin ding napansin,
Heto nga ako’y sobrang nagtataka rin,
Nang sa kanyang lolo ‘goodnight’ ay  sabihin,
Kinabukasan ay hindi na gumising.”

“Noong isang linggo eh si aling Tinay,
Naisipan na dito’y mangapitbahay,
Bago umalis wika kay Juan eh ‘Goodbye!’
At sumagot si Juan ‘Goodnight’ po…babay.”

“At hayun nga ang kawawang aling Tinay,
Inaatake at ngayon ay nakahimlay.
Oh, eh, darling bakit naman ika’y matamlay?
Para kang balisa’t hindi mapalagay.”

“Kasi si Juan nang siya ay aking daanan
Nang ‘goodnight’ daddy ako ay sinabihan.”
At si Donya Maria ay nagulantang
At wika ni Don Pedro’y – “Honey paaalam.”

Kinabukasan si don Pedro’y gumising
Mama’y tuwang-tuwa’t siya’y buhay pa rin.
“O Inday… nasaan ba ang aking darling?”
“Eh sir… si mam po ay nandoon sa hardin.”

“Nagluluksa po si mam at sobrang tamlay.”
“Eh bakit… heto naman ako at buhay.
Dapat eh masaya siya, hindi ba Inday?”
“Kasi po iyong driver natin… namatay.”