(A Short Story in Filipino)

 Hindi tinanggap ni Alfred ang paliwanag ko na ang tao ang gumagawa ng sarili niyang tadhana’t kapalaran. Ang kalahatan ng mga desisyong ginagawa ng isang tao sa  buhay ay magdidikta sa kanyang kakahinatnan at s’ya ring huhubog sa kanyang kinbukasan. Sa sinabi kong iyon ay kinwestyon ng aking kapatid ang pagiging Kristyano ko. Bakit hindi daw ako naniniwala na bago pa man isilang ang tao ay may kapalarang nakaguhit na sa kanyang palad. Naniniwala ang kapatid ko na ang Panginoong Diyos ang nagtatakda nito. Para sa kanya ay nang ang tao’y isilang sinimulang pagulungin ng Lumikha ang gulong ng kanyang kapalaran. Hindi raw kayang pigilin ng tao ang pagikot ng gulong ng kanyang palad, minsa’y papaibabaw siya’t minsan nama’y papailalim.

At nangyari ang isang trahedya sa kayang pamilya…

At sa pagkakataong iyon ay pwedeng sabihin ni Alfred na tila natumbok sya’t nagulungan ng gulong…