Mahaba ang byahe. Hindi ko na binilang kung ilang oras  bago ko narating ang maliit na baryong sinilangan ng aking ama. Nadadagdagan kasi ang inip ko ng yamot tuwing tumitingin ako sa relo kaya’t idinaan ko na lamang sa tulog. Nakadalawang bus at  isang jeep ako pero kinaylangan ko pang sumakay ng tricycle. Sanay naman ako sa matagalang byahe kaso nga lang ay tag-ulan kaya’t maputik at mahirap ang magpalipat-lipat ng sasakyan. Kaya nga’t nagpasya akong hindi na lamang isama si misis sa lakad kong iyon. Mahihiluhin at mainipin siya sa byahe. Natyempo pa namang may paparating na bagyo kaya’t medyo mabagal ang tinakbo ng aking mga sinakyan.

Sumablay pa ng kaunti ang huling yugto ng byahe kong iyon. Nakalimutan yata ng tricycle driver ang kanyang trapal, o kaya’y tinamad siyang ilagay ito kaya’t ginamit ko na lamang ang dala kong payong na panangga sa ulan upang hindi mabasa ang…